Poświęciłam własne życie, aby ocalić męża, który był moją pierwszą miłością. Myślałam, że po śmierci w końcu uwolnię się od tej głupiej miłości, ale… Dlaczego kiedy ponownie otworzyłam oczy, znalazłam się w czyimś ciele? Co gorsza, przeniosłam się do powieści? I dlaczego mój były mąż też tu jest? Został Esperem Klasy S, który miał obsesję na punkcie kobiecej roli – na tyle, że w końcu dopuścił się zdrady księcia koronnego, który był prawdziwą męską główną postacią. Jednak przede wszystkim dlaczego nagle odkryłam zdolności Przewodnika? …Ach, nieważne. I tak umarłam, więc to chyba powinno być równoznaczne z rozwodem. „Żono moja, czy myślałaś, że nie rozpoznam twojego przewodnictwa?” Dlaczego mnie pamiętasz. Dlaczego tak na mnie patrzysz, a nie na główną kobietę? Z tymi oczami pełnymi obsesji i szaleństwa. Pierwotnie nie byłeś tego rodzaju mężczyzną. Podszedł do mnie w powolnym tempie, uważnie obserwując, jak brak mi słów. Jego kroki były powolne i eleganckie, jakby był lwem zbliżającym się do swojej ofiary – mimo to nie mógł ukryć pragnienia i głodu. Nie, to nie jest tak, że nawet próbował to ukryć. Kiedy w końcu stanął przede mną, podniósł jedną rękę i trzymał mój podbródek. Kciukiem bezceremonialnie potarł moją dolną wargę. Na znajomą czynność poczułam, że wzdrygam się. Zawsze, gdy otrzymywał moje przewodnictwo, był dość szorstki. Jego zachwycony wyraz twarzy był nieco zniekształcony. „Ha…” W chwili, gdy jego skóra dotknęła mojej – w chwili, gdy zaczęłam go prowadzić – wydał głębokie, przeciągłe westchnienie. Jego gorący, gęsty oddech przylgnął do moich oczu i ust. Poczułam ciepłą dłoń na moich plecach, a on po chwili przyciągnął mnie mocno do siebie. Będąc całkowicie przyciśniętą do jego ciała, nie mogłam ukryć zdziwienia, gdy na niego spojrzałam. Potem, kiedy otworzył wcześniej zamknięte powieki, jego niebieskie oczy spojrzały na mnie, jakby czekał. Z ustami tak blisko czubka mojego nosa, odwrócił głowę ukośnie, nucąc. – Szukałem cię tak długo, kochanie.